W mediach coraz częściej słyszymy niepokojące doniesienia odnośnie zagrożeń, jakie ze sobą niesie masowa konsumpcja polimerów (czyli materiałów, z których wytwarzane są torebki foliowe). Widzimy zaplątane żółwie, ptaki w torebki, folie lub przewody, czyli odpadów z tworzyw sztucznych. Co więcej, polimery są zjadane przez niektóre osobniki, powodując nieodwracalne pogorszenie stanu ich zdrowia.
Czy rzeczywiście polimery to tylko zagrożenie? Czy słowo polimer w dzisiejszych czasach musi kojarzyć nam się ze sztucznym, nieprzyjaznym dla naszego środowiska i zdrowia materiałem? Odpowiedź brzmi: zdecydowanie NIE. Wystarczy, że damy przyzwolenie społeczne na wprowadzenie polimerów otrzymywanych z roślin, które są także degradowalne (np. poliestry alifatyczne, polisacharydy, kauczuk naturalny) w środowisku naturalnym. Takie polimery są łatwe w formowaniu, przetwarzaniu, czy modyfikowaniu, a obieg takich polimerów w środowisku jest zamknięty.
To nie są kolejne puste obietnice naukowców, to są realne przyjazne materiały wielocząsteczkowe. Z kukurydzy, olejów, odpadów roślinnych możemy otrzymywać polimery, które dotąd były otrzymywane z pochodnych ropy naftowej. Co więcej, proponujemy nowe rozwiązania, polegające na wprowadzeniu do tych materiałów również dodatków pochodzenia naturalnego, rezygnując całkowicie z syntetycznych barwników, stabilizatorów, plastyfikatorów.
Jako przykład możemy podać powszechnie występujące w roślinach (owocach i warzywach) polifenole. Niezwykła moc tych substancji zwanych fitozwiązkami, może zostać wykorzystana do wytwarzania biopolimerów o unikalnych właściwościach - jak kontrolowana degradacja, indykacja warunków przechowywania (informacja o sposobie transportowania – czy np. temperatura żywności była taka, jak zalecana).
Przyszłość należy właśnie do takich materiałów, powszechnie spotykanych w życiu codziennym przez każdego z nas.
