Historia mody męskiej często postrzegana jest za nieciekawą i monotonną. Jednakże przyglądając się zamianom na przestrzeni wieku dziewiętnastego i dwudziestego, można zauważyć, iż ulega ona ogromnej ewolucji.

Na blogu naukowców Politechniki Łódzkiej pojawi się za kilka dni nowa zakładka, poświęcona zdrowiu.

Konstrukcje sprężone przy użyciu cięgien kompozytowych to już nie naukowe marzenia, ale rzeczywistość światowego budownictwa.

Siatka dyfrakcyjna to przyrząd optyczny o licznych zastosowaniach w badaniach naukowych. Najważniejszym z nich jest analiza spektralna, czyli badanie składu pierwiastkowego materiałów. A w przyrodzie występują naturalne siatki dyfrakcyjne, wykształcone w toku ewolucji u niektórych owadów.

Ciąg dalszy artykułu o wykorzystaniu wirtualnej rzeczywistości (VR) w pracy architekta.

Za nami druga edycja Research Week w Politechnice Łódzkiej. Było to pięć, bardzo intensywnych i angażujących całą społeczność uczelni, dni. Nauka, badania, innowacje, projekty, wdrożenia, oferta edukacyjna PŁ – każdemu z tych tematów towarzyszyły wyjątkowe spotkania, jak wykład inauguracyjny prof. Andrzeja Dragana pt. „Wiara w ignorancję ekspertów”.

Co wspólnego mają tak często w ostatnim czasie promowane hasła: gospodarka o obiegu zamkniętym (GOZ) z analizą cyklu życia (LCA)? O aktualnych priorytetach polityki gospodarczej UE, które mają pomóc w dążeniu do zrównoważonego rozwoju...

Nanotechnologia to nauka o bardzo małych strukturach zwanych nanomateriałami i nanocząstkami oraz o technikach ich wytwarzania i badania. Rozmiary nanocząstek przyrównać można do tysięcznych części grubości ludzkiego włosa.

Czy zastanawiasz się, co sprawia, że słodycz świeżych owoców dostarcza nam tyle energii, dzięki czemu możemy swobodnie funkcjonować? A gdyby tak dostarczyć tej samej energii do naszych smartfonów, laptopów, samochodów, samolotów?…

Zanim się rozpędzę, myślę, że powinienem poprosić o wyrozumiałość Szanowne Koleżanki i Kolegów fizyków. Chodzi oczywiście o zawarte w artykule intelektualne przechadzki po niezbyt dobrze znanych mi „pastwiskach naukowych”, które jednocześnie uważam za niezmiernie pasjonujące. Przypuszczam jednak, że poziom mojej fascynacji fizyką (astrofizyką) jest słabo skorelowany z pozostającą w mojej dyspozycji wiedzą fizyczną. Wiedzę tę traktuję jako znaną mi niewiadomą (x=?). Pozostaje przynajmniej nadzieja, że owa korelacja nie jest ujemna.